Miałem się rozpisać i sie nie rozpisałem.

Strażnicy marzeń - jeśli chodzi o efekty i kreacje postaci - pierwszorzędne. Główny badass był niezwykle tajemniczy, charyzmatyczny i przekonujący. Trochę bolał mnie fakt, że nie wiedziałem do końca do kogo skierowany jest ten film. W niektórych momentach dowcip bywał zabójczo dwuznaczny, kiedy indziej wchodziły tematy bardzo poważne, ale wszystko to było przerywane fragmentami w którym film przypominał cholernie infantylną dobranockę - i właśnie wtedy pytałem się "co ja robię na tej sali?". Twórcom troszkę nie udało się osiągnąć tego Disneyowskiego pułapu gry konwencją: filmy Disneya w większości (niestety, TYLKO w większości) ogląda się dwa razy. Jako dziecko płakałem jak umierał mufasa i chichrałem sie z rafikiego. Ale teraz Król lew to dla mnie ciężka historia o zdradzie, intrygach, nienawiści i walce o władze - czyli coś, czego jako dziecko nie widziałem. Przy strażnikach wypadło to dosyć kiepsko, bo twórcy nie umieli chyba skonstruować scenariusza tak, by był dwuznaczny cały czas, więc dawali na zmianę: scenę poważną, scen infantylną. Jak na mój gust, trochę to spieprzyło sprawę, co nie zmienia faktu, że strażnicy to dalej bardzo dobry i warty polecenia film.

Oglądałem ostatnio Django - nie będę się wypowiadał specjalnie długo - dość powiedzieć, że film był na tyle interesujący, że dotrwałem do końca, a ostatnie sceny akcji wbiły mnie w fotel. Tylko ostatnia scena jakoś nie utrzymała poziomu. Była sztuczna, pozbawiona emocji, a bohaterowie zachowywali się, jakby w sumie nic ciekawego się ostatnimi czasy nie działo. Poza tym, cały czas zastanawia mnie, jakim cudem Quentin wciąż mnie nabiera - normą jest u niego, że średnio co druga rozmowa kończy się czyjąś śmiercią, a ja i tak zawsze jestem zaskoczony, kiedy pada strzał.

No i miałem okazję obejrzeć Avengersów. Nie wiem co takie filmy w sobie mają: średnio ambitne, fabuła z dupy, mnóstwo taniego efekciarstwa, wszystko zwieńczone patetycznymi tekstami i powiewającą amerykańską flagą, a mimo to bawiłem się świetnie. I nawet fakt, że filmowy Loki był jednym z najbardziej żałosnych badassów jakich w życiu widziałem, nie zmącił szczęścia jakie dawało mi oglądanie Hulka przestawiającego budynki. Początkowo trochę bolała mnie przepaść pomiędzy poszczególnymi Avengersami: jedni przebijali się ściany jak przez papier, podczas gdy inni mogli sobie postrzelać z pukawek. Ale z czasem i ta niedogodność jakoś zginęła w tle i mogłem już bez problemów cieszyć się kinową rozwałką. Ogółem plus.

obejrzałem sobie wczoraj Konstancin w którym główną rolę grał Keanu Reeves. muszę przyznać, że sam Neo pozytywnie mnie zaskoczył, choć w ogóle nie wygląda jak główny bohater serii Hellblazer, to jednak bardzo dobrze wcielił się w Johna. natomiast sam film z komiksem ma bardzo niewiele wspólnego. już przeniesienie akcji z Londynu do Stanów urwało całej historii jaja, a sama fabuła szału niestety nie robi. natomiast co na plus to fajne gadżety jakimi posługuje się Constantine (strzelba z krzyża plus złoty kastet z wydzierganymi na nim krzyżami) świetna sprawa. do tego na plus kilka całkiem niezłych patentów jak [SPOILER]pokazanie środkowego palca Lucyferowi, gdy John wciągany jest do nieba [/SPOILER]. podobało mi się jeszcze to jak Peter Stormare grał Lucyfera. natomiast zdecydowanie źle oglądało się sceny, które z założenia miały być efekciarskie, a wyszły po prostu słabo. podsumowując film jako ekranizacja serii Hellblazer zdecydowanie nie, jako zwykły film do obejrzenia też niekoniecznie. chociaż gdyby ktoś szukał argumentów za tym, że Keanu Reeves nie jest jednak takim słabym aktorem, to Constantine byłby z pewnością jednym z nich.

ssie zarówno jako HB jak i jako zwykły film, wskazałem po prostu rzeczy, które w jakiś tam sposób zapisują się na plus.

natomiast zdecydowanie nie posysają Avenegersi. co prawda Loki to taki trochę bachor w piaskownicy, a fabuła szyta jest tak grubymi nićmi, że zauważyli by je nawet w Bollywood, ale mimo wszystko film jest całkiem spoko. to co przeszkadzało mi w komiksie, czyli fakt że napakowana drużyna superherosów może walczyć jedynie z wielkim zagrożeniem o globalnej skali w filmie daje radę. ma być po prostu widowiskowo i efekciarsko reszta twórców nie obchodzi i te założenia są naprawdę fantastycznie zrealizowane. sceny akcji świetnie wyreżyserowano i pomontowano. paradoksalnie najlepsze wrażenie zrobił na mnie największy pedał w filmie czyli Kapitan Ameryka, jego styl walki z rzucaniem tarczą we wrogów jest po prostu rewelacyjny. do tego blasku filmowi dodaje wyśmienita gwiazdorska obsada, której najmocniejszym punktem jak dla mnie był Mark Rufalo w roli Bruce'a Banner'a. no i oczywiście dialogi, które z pewnością są zasługą Whedona. podejrzewam, że bez niego film nie byłby nawet w połowie tak dobry jak jest. cóż więcej mówić, wszystko zagrało i w efekcie dostaliśmy konkretne widowisko filmowe na sporym wypasie. czekam teraz na Avengers 2.

PS. scena po napisach gniecie system

scena w Hulk'u to więcej niż nawiązanie. Marvel konsekwentnie od 2008 roku budował grunt pod Avengers i w każdym kolejnym filmie umieszczał scenki prowadzące do zeszłorocznego filmu. w pierwszym Iron Manie po napisach pojawia się Samuel L. Fury, który proponuje Starkowi dołączenie do tworzonej grupy Avengers. w drugiej części po napisach agent Coulson znajduje miejsce lądowania Thora i tak dalej. strasznie mi się to podoba i bardzo mnie jara, że Marvel w swoich ekranizacjach stara się budować jedno spójne uniwersum. i choć trochę mnie niepokoi ogrom filmów jakie planują wypuścić w najbliższych latach, to jednak jeżeli to w dalszym ciągu będzie wyglądać tak jak do tej pory i łączyć się ze sobą, to będę im winien głęboki pokłon.

obejrzałem sobie wczoraj Kapitana Amerykę i muszę przyznać, że świetnie się bawiłem. wprawdzie na początku musiałem przełknąć strasznie karykaturalne przedstawienie Rogersa, jednak z czasem przestało to przeszkadzać. film ma w sobie patos i to w ilościach niemałych, jednak widać iż jest głównie nastawiony na rozrywkę i ze swych założeń wywiązuje się pierwszorzędnie. pierwsza godzina jest po prostu genialna (gdy już zaakceptuje się latający samochód Howarda Starka i monitoring u hitlerowców). druga to głównie rąbanka, ale przyjemnie zrobiona, no i w dalszym ciągu jaram się rzucaniem tarczą przez Kapitana (swoją drogą z filmu wynika, że to jakiś jego fetysz ). końcówka nieco naciągnięta, lepiej by to wyglądało, gdyby zastosowali rozwiązanie z komiksów, ale poza tym jest ok. i obsada świetna, szkoda że w drugiej części nie będzie już można zatrudnić Tommy Lee Jonesa. do tego dochodzi znakomity Elrond jako Red Skull. nawet sam Kapitan nie wypada tak pedalsko jak w Avengers (w zasadzie dopiero w końcówce zaczął mi przeszkadzać). podsumowując świetna, lekka rozrywka, która zostawia w tyle oba Iron Many.

tak mnie jakoś naszło ostatnio, żeby zapoznać się z całą serią ekranizacji X-men. niektóre z tych filmów widziałem już wcześniej, inne obejrzałem po raz pierwszy. po kolei:
X-men - fabularnie bardzo średnio, ale klimacik spoko i to właśnie dzięki niemu film podobał mi się pomimo nijakości głównego wątku. całkiem dobrze dobrana obsada, choć mam mieszane uczucia co do Hugh Jackmana, który wyglądem idealnie pasuje na Logana, ale niestety nie potrafi oddać charakteru tej postaci. ogólnie jednak film na plus.
X2 - klimacik zachowany, a fabularnie było o wiele lepiej niż w pierwszej części, choć niektóre sceny były bardzo bzdurne. jednak pomimo to film bardzo mi się podobał.
X-men: Ostatni bastion - tragedia. niby twórcy bazowali na wątkach z "Gifted" Whedona i "Dark Phoenix Saga" Claremonta, ale efekt był taki jakby wrzucili te komiksy do miksera, powyjmowali strzępy, skleili i do tego co im wyszło dopisali na kolanie z dupy wziętą historię. słabizna.
X-Men Geneza: Wolverine - czy może być gorzej niż w Ostatnim Bastionie? może. jedna sieczka bez większego ładu i składu. plus zmarnowanie Deadpoola (choć pierwsze sceny z nim całkiem spoko). 
X-Men: Fisrt Class - bardzo fajny film. co prawda klimacik nie tak fajny jak w dwóch pierwszych filmach spod znaku X (bardziej kojarzył mi się z Hogwartem niż z mutantami), to jednak fabularnie jest naprawdę dobrze. no i zarąbista scena z Loganem w barze. jak oglądać tylko jeden film o Iksach, to właśnie ten.
Wolverine - komiks był o tym jak Logan pojechał do Japonii i walczył z ninja. w filmie postanowiono dać mniej walki a więcej fabuły. teoretycznie więc powinno być lepiej, ale nie jest i nie zmienia tego nawet scena żywcem zerżnięta z Bonda. poziom właściwie ten sam co Geneza tylko zamiast nieskładnej sieczki, mamy nieskładną obyczajówkę (ale scena na dachu pociągu spoko).

no i nadrobiłem też Iron Mana 3 i tutaj cytuję:

Pepe napisał:

Nie wiem co takie filmy w sobie mają: średnio ambitne, fabuła z dupy, mnóstwo taniego efekciarstwa, wszystko zwieńczone patetycznymi tekstami i powiewającą amerykańską flagą, a mimo to bawiłem się świetnie.

może tych patetycznych tekstów i amerykańskiej flagi nie było znowu tak wiele, ale reszta się zgadza. jako bezmózga rozrywka ten film sprawdza się świetnie i jest chyba najlepszym w całej trylogii. początek trochę mnie zniechęcił, ale później bawiłem się świetnie. zdecydowanie pozytywnie zaskoczył mnie fakt, że w zasadzie mało było Iron Mana w Iron Manie oraz to, że Tony Stark bawił się w pewnym momencie w Drużynę A.